Het bericht kwam niet onverwacht, Jacques Jonker is op 89 jarige leeftijd overleden, nadat hij al een tijd problemen had met zijn gezondheid.
Hopman Jacques Jonker was ereleider van de Mohicanen, een titel die niet veel mensen gekregen hebben. Wie was hij en wat maakte dat hij die titel heeft gekregen?
Jacques was in de jaren na de Tweede Wereldoorlog enthousiast welpen- en verkennersleider bij de jongensgroep. Hij werd ook groepsleider van de Mohicanen, nu noemen we dat voorzitter.
Heel enthousiast over de link met onze Engelse zustergroep, de 1st Ben Rhydding Scoutgroup, heeft hij jarenlang als kampleider de band versterkt. Zo sterk dat deze nu nog steeds springlevend is. Voor zijn inzet ontving hij uit Engeland de “Silver Acorn” (zilveren eikel), een Engelse onderscheiding, die zelden aan een buitenlandse Scout wordt uitgereikt.
Wat nu de pivo’s zijn, heette vroeger de ventures, daar was hij een soort stamadviseur. Als bestuurslid maakte hij de bouw van de Wigwam mee. In 1969 werd de Wigwam geopend en daarmee kregen de Mohicanen een, voor die tijd, supermodern groepshuis, wat heeft bijgedragen aan de groei van de groep. In hetzelfde jaar werd de Mohicanen één van de eerste scoutinggroepen met zowel jongens als meisjes. Een paar jaar later nam kampleider Jacques ook meisjes mee naar Engeland.
Naast Scouting had Jacques als hobby regisseren. Dat deed hij ook graag in de groep, als er een uitvoering of optreden ingestudeerd werd. “En blijven lachen!” kon je dan regelmatig horen, zodat de lol van het podium afspatte. Als Jacques er was, dan merkte je dat. Hij was een echte Leider.
Hij ging voor zijn werk in Parijs wonen en als het nodig was, kwam hij voor een groepsraad terug naar Den Haag. Dat werd natuurlijk een lastige situatie en daarom stopte hij bij de groep als actief lid, maar bleef altijd geïnteresseerd in het reilen en zeilen van de groep. Het pad wat van de Wigwamvoordeur naar beneden loopt, is naar hem genoemd en heet het “Hopman Jonkerpad’:
